De man van Barcelona schrijft

Wat doe je als niets kan schrijven door een vol hoofd? Je kijkt en leest ontspannende crimi’s.

Soms lees je een dun boek, ‘Een heel leven’ in 157 pagina’s. Geen woord te weinig of teveel over het leven van Andreas Egger. Een kleinood. Wie geraakt is door ‘Stoner’ van John Williams, zal ook hier, anders, een schoonheid ervaren, die blijft hangen.

‘Gaan, ging, gegaan’ van Jenny Erpenbeck heeft één ongelukkig element, de cover.

Voor de rest: een boek over de vluchtelingen die in Europa de oorlog in hun land proberen te ontvluchten, maar die met Kafka geconfronteerd worden.
Je mag, sinds ‘Dublin II’, alleen maar daar asiel vragen, waar je de eerste voet in Europa zet. Vliegen vanuit je oorlogsgebied is al jaren verboden, dus rest er alleen maar aanspoelen op de kusten van het vrije Europa.
De overlevenden mogen wel werken in het eerste land van aankomen, waar natuurlijk geen werk meer is, tenzij slavernij.
Vluchtelingen, die verder trekken naar het Europees ‘binnenland’, mogen daar niet werken, ondanks vrije plaatselijke werkplekken. Vicieuze cirkels voor mensen die op vlucht zijn voor oorlog en vernietiging.

Samen met Richard, gepensioneerde ex-Ossie, ontdek je een werkelijkheid met echte mensen, echte regelgevingen, echte pijn.

Ik ben nu halfweg, maar wil het alvast graag aanbevelen.