Wachten

Zomerzondag

Wachten is een speciale bezigheid en is niet zomaar onder één  definitie te vangen.

Wachten

Als een vlinder op je schouder landt, even naar je kijkt en vraagt: ‘Wacht je op mij?’, besef je dat je eigenlijk heel je leven op dit moment gewacht hebt.
Een vlinder weet waarom, ik minder, maar verwonder mij niet en wacht niet meer. Want mijn vlinder is geland.

 

Mol, 17 september 2017

Afscheidswensen

‘Ik hou een deel van je hart hier en geef je een deel van mijn hart mee. Heb je een voorkeur? Een hart heeft blijkbaar vier kamers.’

‘Dat klopt.’ knikt ze.

‘Dat van mij ook!’

De schittering in hun pretogen verlicht het nakend afscheid, zoals humor alleen maar kan.

 

Zondag, 10 september 2017

Always the sun

En dan is het moment gekomen dat ik buiten mag. Na een ganse dag binnen hard werken eens op de ‘goei lucht’.

De fiets op en naar ‘mijn’ park!

Tja, de regen is blijkbaar ook de ganse dag binnen gebleven en excuseert zich overvloedig​ tegenover mij.
Maar het is duidelijk merkbaar dat hij met moeite zijn druppels kan ophouden. Op mijn brillenglazen verschijnen al kaleidoscopische schitteringen, die mijn zicht aangenaam vertroetelen.
Is de zomer nu gedaan, voor vandaag?
Of voor even?
Of voor…

But, there is always the sun, always

 

Het leven, een gemaskerd bal

Everywhere you look in the literary cosmos, the great ones are busy loving and hating. Have you given up this primary business as obsolete in your own writing? What fun your missing, then. The fun of anger and disillusion, the fun of loving and being loved, of moving and being moved by this masked ball which dances us from cradle to churchyard.

Uit ‘Zen in the Art of Writing’ van Ray Bradbury.

Schrijven over schrijven, een levenskunst voor het hart.
Welkom op het gemaskerd bal, genoemd leven.

Zen in the Art of Writing, Ray Bradbury, blz. 6 (1976)

In a fietsbar under the sea

Een fietsbar mijmert terwijl buiten de rook van fake sigaretten door de straat van het dorp dwarrelt.
Het is warm, de stad wacht op regen en een ventilator gaat jojo-gewijs een ongelijke strijd aan met moeder natuur.
Een langslaper komt te laat voor broodjes, vroeger opstaan heeft echt voordelen!
Op een vensterbank aan de overkant van de straat blaast een beeldschone vrouw rookbellen.
‘To inhale or not to inhale’, roept de snelheidsduivel voor de vrachtwagen hem verplettert.
Mijmeringen in een fietsbar.
Op de achtergrond denderen de Kings of Leon de ruimte in:
‘How did you find me?
What are you lookin’ for?’
Mijmeringen in een fietsbar.
Wat je hoofd vult, gaat niet verloren. ‘How did you find me? What are you lookin’ for?’
De smaak van de koffie verkeerd vermengt met de blikken van de voorbijgangers die ongeregeld voorbijslenteren, stilstaan en weer verder gaan.
Mijmeringen in een fietsbar.
Wie zit erop te wachten, behalve ikzelf?
Het blad vult zich langzaam, zoals de regen straks het land, gestaag. Er is geen weg terug voor deze woorden, eens het papier bereikt, beklijven.
Damn, wat heb ik hier lang op gewacht!
Flow, waar was je al die tijd?

 

 

Hasselt, 30 augustus 2017