Daar ben je
weer
eindelijk
Maan-nacht
Los-laten
When I find myself in times of trouble,
my mother Mari comes to me.
Speaking words of wisdom,
let it be
Dag mama
Wie zal mij dragen
nu jij er niet meer bent
Ik zal je dragen
in mijn hart
Nu
En altijd weer
Gedichtendag
Dicht bij mij
Dicht mij bij
Dichterbij
Gedicht
Weerzien – gedachtenissen
Weerzien
Elkaar inzien
Weerzien
Elkaar aanvoelen
Weerzien
Elkaar verwonderen
Weerzien
Elkaar, ONS, samen.
Zondag 1 oktober 2017
Wachten
Wachten is een speciale bezigheid en is niet zomaar onder één definitie te vangen.
Wachten
Als een vlinder op je schouder landt, even naar je kijkt en vraagt: ‘Wacht je op mij?’, besef je dat je eigenlijk heel je leven op dit moment gewacht hebt.
Een vlinder weet waarom, ik minder, maar verwonder mij niet en wacht niet meer. Want mijn vlinder is geland.
Mol, 17 september 2017
Afscheidswensen
‘Ik hou een deel van je hart hier en geef je een deel van mijn hart mee. Heb je een voorkeur? Een hart heeft blijkbaar vier kamers.’
‘Dat klopt.’ knikt ze.
‘Dat van mij ook!’
De schittering in hun pretogen verlicht het nakend afscheid, zoals humor alleen maar kan.
Zondag, 10 september 2017
Aubade pour une Taupe
Kom, gewoon, kom,
voordat de nacht je terug meelokt naar dat land van droom en slaap.
Kom, gewoon, kom
en laat de dag je behagen met bekend en verrassing.
Kom, gewoon, kom
Hasselt, 7 september 2017
Always the sun
En dan is het moment gekomen dat ik buiten mag. Na een ganse dag binnen hard werken eens op de ‘goei lucht’.
De fiets op en naar ‘mijn’ park!
Tja, de regen is blijkbaar ook de ganse dag binnen gebleven en excuseert zich overvloedig tegenover mij.
Maar het is duidelijk merkbaar dat hij met moeite zijn druppels kan ophouden. Op mijn brillenglazen verschijnen al kaleidoscopische schitteringen, die mijn zicht aangenaam vertroetelen.
Is de zomer nu gedaan, voor vandaag?
Of voor even?
Of voor…
But, there is always the sun, always
Het leven, een gemaskerd bal
Everywhere you look in the literary cosmos, the great ones are busy loving and hating. Have you given up this primary business as obsolete in your own writing? What fun your missing, then. The fun of anger and disillusion, the fun of loving and being loved, of moving and being moved by this masked ball which dances us from cradle to churchyard.
Uit ‘Zen in the Art of Writing’ van Ray Bradbury.
Schrijven over schrijven, een levenskunst voor het hart.
Welkom op het gemaskerd bal, genoemd leven.
